U fischer’ów od jakiegoś czasu można było zaobserwować, że ptaki z jakiegoś nieznanego powodu zamieniały się w szeki.
Zwykle pierwsze upierzenie szek pojawiało się po pierwszym pierzeniu w okresie dorastania, a im starsze były ptaki, tym większy stawał się wzór szek. Ptaki te często sprzedawano bardzo szybko, ponieważ podejrzewano, że było to wynikiem niedoborów składników odżywczych. W przypadku papużek falistych zjawisko „mottle” (postępujący szek) jest znane od dłuższego czasu i kilka lat temu ostrożnie wypowiedziano podejrzenie, że mottle może występować również u fischer’ów. Później te podejrzenia zostały potwierdzone przez dalsze analizy.
Spotykamy więc również nierozłączki mottle. Charakterystyczne dla tej formy szeka jest to, że ptaki im starsze, tym ich wzór szek staje się coraz silniejszy. Około 70% do 50% ptaków mottle wykazuje swoje pierwsze pióra "szek" mniej więcej w czasie dojrzewania. Im są starsze, tym więcej powstaje obszarów upierzenia szek. Ta mutacja nie ma wpływu na rozmiar i kształt maski. Rozwój jest trudny do przewidzenia, ale zwykle ptaki te z czasem stają się coraz bardziej „szekowe”. W bardzo małym procencie możemy zauważyć, że niektóre pióra szek są już obecne w pierwszym upierzeniu tuż po urodzeniu. Ptaki urodzone z „szekowym” wzorem stopniowo ponownie zmieniają kolor na normalny.
Przyczyna tego „kropkowania” nie jest w 100% pewna. Niektórzy badacze uważają, że mutacja mottle u ptaków jest tym samym, co bielactwo nabyte u ludzi. To jest choroba autoimmunologiczna. W przypadku takich chorób autoimmunologicznych układ odpornościowy jest skierowany przeciwko tkance i/lub nieprawidłowym komórkom samego organizmu. Ta reakcja immunologiczna powoduje, że układ odpornościowy niszczy własne komórki pigmentowe. Krzyżówki testowe wykazały, że w 40% przypadków mutacja marmurkowa powraca w następnym pokoleniu, co różni się od dziedziczenia dominującego lub recesywnego. Możemy zatem określić, że ta forma szeka jest przekazywana wieloczynnikowo i nie możemy wskazać jednego genu dla tej mutacji. Najprawdopodobniej zaangażowane są co najmniej dwa geny i możemy tutaj mówić o modyfikacji genów. Ich hodowla nie jest zatem prostą sprawą. Jeśli skrzyżujemy ptaka mottle z "nie mottle", może się zdarzyć, że tylko jeden gen zostanie przekazany i młode tak naprawdę nie zostaną „szpaltami” na mottle. Największą szansę na wyhodowanie ptaków mottle mamy, jeśli skrzyżujemy ze sobą dwa ptaki mottle. Mutację mottle można znaleźć u fischer’ów, sporadycznie także u roseicollis.
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds - Owners manual and reference quide" 2005 - Dirk Van den Abeele
