Nie do końca wiadomo skąd pochodzi nazwa opaline.
W 1933 roku nazwę opaline po raz pierwszy w świecie ornitologicznym nadano mutacji papużek falistych odkrytej na wolności w Australii.
Opaline jest recesywną mutacją sprzężoną z płcią, która powoduje rearanżację różnych pigmentów barwnych. Z powodu tej zmiany pojawiają się zupełnie nowe kolorowe obszary upierzenia w porównaniu z typem dzikim. Na przykład można znaleźć psittacine (czerwony lub żółty pigment), w niektórych obszarach, w których nie występuje ona w przypadku normalnego typu dzikiego. Eumelanina również pojawia się w miejscach innych niż u typu dzikiego. To z kolei powoduje rozproszenie ciemnego pigmentu w obszarach, w których normalnie ich nie ma. Mutacja opaline występuje u Agapornis roseicollis i Agapornis fischeri. Często w skrócie nazywa się ją „opal”.
Opaline Agapornis roseicollis
Pierwsze oficjalne doniesienia o mutacji opaline u nierozłączek pochodzą ze Stanów Zjednoczonych.
U opaline A. roseicollis czerwona psittacina maski rozprzestrzenia się w kierunku tyłu głowy. Eumelanina tam prawie całkowicie zanika i zostaje zastąpiona przez czerwoną psittacine. Daje to całkowicie czerwony kolor głowy. Ale jeśli przyjrzymy się uważnie, zobaczymy, że wiele z tych opalinowych A. roseicollis ma nieco ciemniejszy odcień w masce. Początkowo spowodowało to spore zamieszanie i niektórzy sędziowie i hodowcy niesłusznie założyli, że powinno się uznać, że te ptaki są hybrydami. To nie jest prawda. Ze względu na przemieszczenie eumelaniny, eumelanina z tyłu głowy zniknie, ale w masce może pojawić się dodatkowa eumelanina.
Ogólny kolor ciała to szarawo zielony. Na normalnie niebieskim kuprze pojawia się dodatkowa żółta psittacina. Dzięki temu kuper jest praktycznie całkowicie zielony. Czarne i niebieskie plamki na ogonie znikają, dlatego dominuje kolor czerwony.
Większość ptaków opalowych czasami traci również część eumelaniny w łapach i pazurach. Kolor oczu i dzioba pozostaje niezmieniony w porównaniu z typem dzikim. Niektóre A. roseicollis mają również jaśniejszy pasek na lotkach, który wielu hodowców nazywa „lustrem opaline”. Faktem jest, że mutanty opalinowe u większości gatunków mają to „lustro” w lotkach, ale nie jest to typowe tylko dla opaline, ponieważ widzimy to „lusterko” również u niektórych ptaków szek.
Mutacja opaline nie ujawniła jeszcze wszystkich swoich tajemnic: u niektórych opalinowych ptaków wzór opaline może z czasem zmienić kolor z powrotem na normalny typ dziki, tracąc w ten sposób cechy opaline. Nie znaleziono jeszcze wyjaśnienia tego zjawiska.
W mutacji opaline jest jeszcze jedna osobliwość. Mutacja dziedziczy w sprzężeniu z płcią i jest uważana za recesywną w porównaniu z typem dzikim. Mimo to możemy łatwo rozpoznać heterozygotyczne ptaki (szpalty) A. roseicollis po plamkach na ogonie. U nieopaline plamistość ogona otoczona jest wyraźną strefą, która oddziela plamę od krawędzi pióra, u ptaków szpaltów jednak plamki na ogonie są znacznie większe i obejmują całą szerokość pióra. W ten sposób znika strefa między plamkami ogona a krawędzią pióra.
Opaline Agapornis fischeri
W Hongkongu w 2010 roku pojawiła A. fischeri, która miała wszystkie cechy opaline (całkowicie czerwona głowa, zielony kuper, pióra ogona, które były praktycznie całkowicie czerwone). Kilka miesięcy później pojawiła się kolejna młoda samica o tych samych opalinowych cechach. Obie samice zostały sparowane z samcem typu dzikiego i dały normalne młode osobniki typu dzikiego. Na początku 2013 roku pojawiły się również doniesienia o podobnych ptakach znalezionych w Indonezji, gdzie Umoto Sutrisno wyhodował już znaczną liczbę opaline A. fischeri. Wszystkie pary próbne wyraźnie wskazują, że jest to dziedziczenie recesywne zależne od płci.
Pod koniec 2014 roku z Włoch pojawiły się doniesienia o istnieniu opaline A. fischeri.
Opaline Agapornis personatus
Ta mutacja pojawiła się u agapornis personatus przez transmutację z agapornis fischeri. Ze względu na rozmieszczenie kolorów na głowie podstawowej formy agapornis personatus rozpoznanie tej mutacji w tym przypadku po głowie jest bardzo trudne a wręcz niemożliwe. Są jednak inne cechy, które pozwalają tą mutację rozpoznać u czarnogłówek. Jest nią na przykład charakterystyczne dla mutacji opaline rozjaśnienie krawędzi piórek. Poniżej kilka fotek mutacji opaline u agapornis personatus.
Hodowanie ptaków opaline
Ponieważ młode opaline nie są słabe, wielu hodowcom udało się szybko wyhodować różne Agapornis roseicollis. Przez pierwsze kilka lat cena zakupu tych opalowych ptaków była dość wysoka, na szczęście to się zmieniło i obecnie każdy może sobie na nie pozwolić. Oczywiście oznaczało to również, że hodowcy zaczęli bardziej skupiać się na jakości niż na ilości i dlatego hodowla ptaków opaline mogła zacząć się na dobre. Spowodowało to, że wkrótce w Belgii, Holandii i Niemczech pojawiły się różne linie hodowlane i wyhodowano różne kombinacje mutacji z opaline. Poza tym opaline jest na razie jedyną mutacją, którą można łączyć z wszystkimi innymi istniejącymi mutacjami. Jako takie stanowiło to nowe wyzwanie dla wielu hodowców.
Należy pamiętać, że jeśli chcemy połączyć opaline z innymi mutacjami SL, potrzebujemy cross-over, aby uzyskać obie mutacje na tym samym chromosomie Z (płeć). U Agapornis fischeri spotykamy już (2016) pierwsze połączenia z innymi kolorami. Stawiają one nowe wyzwania dla hodowców.
Kombinacja z dark factor
W tym przypadku „łączymy” dark factor z opaline. Można to zrobić na dwa sposoby. Albo łączymy ptaki z partnerem, który ma jeden Dark factor (na przykład: łączymy opaline green z D green), co daje 50% prawdopodobieństwa posiadania przez młode jednego czynnika dark factor. Albo łączymy opaline z ptakiem z dwoma ciemnymi czynnikami, czyli opaline green x DD green. W tym przypadku wszystkie młode z pewnością będą miały jeden ciemny czynnik.
Należy pamiętać, że w przypadku mutacji związanych z płcią ma znaczenie, czy samiec czy samica jest nosicielem mutacji związanej z płcią (opaline).
Kombinacja z aqua
Kiedy po raz pierwszy znaleziono opaline A. roseicollis, hodowcy stanęli przed wieloma wyzwaniami. Opaline to mutacja, która może być bez problemu łączona z prawie wszystkimi istniejącymi mutacjami. Niektórzy hodowcy poprawiali wielkość obszaru objętego mutacją opaline (więcej czerwonego koloru na głowie), inni skupili się na hodowaniu kolejnych mutacji połączonych z opaline. Pojawienie się pierwszego opalinowego aqua było więc tylko kwestią czasu. Jednak opaline aqua nie przemawiają do hodowców. Ptaki opaline green prezentują piękny kontrast między czerwoną głową a zielonym ciałem. Opaline aqua nie ma już jednak tego uderzającego kontrastu z powodu redukcji czerwonej i żółtej psittaciny w piórach. Ponieważ w opaline pigmenty są przemieszczone, czasami w tych kombinacjach pojawia się również eumelanina na przodzie maski. Jest to naprawdę zauważalne u ptaków opaline aqua, co przeszkadza wielu hodowcom. W opaline green A. roseicollis ten ciemniejszy odcień jest mniej zauważalny, ale nadal jest obecny. Magicznym słowem jest tutaj „selekcja” optymalnie ubarwionych opalinowych ptaków aqua. Możliwe są również kombinacje aqua i dark factor. W rezultacie powstaje opaline D aqua i opaline DD aqua.
Możemy oczywiście zwiększyć prawdopodobieństwo młodych z jednym ciemnym czynnikiem, po prostu łącząc te ptaki z ptakami z dwoma dark factor (na przykład: opaline DD green, DD green lub DD aqua). Wszystkie młode z tego skojarzenia z pewnością będą miały jeden dark factor.
Jak widać możliwość opaline D aqua jest bardzo mała. Powód jest prosty. W przypadku kombinacji czynników aqua i dark potrzebne jest zajście cross-over. Dlatego lepiej jest stworzyć kombinację, w której dark factor jest już powiązany z genem aqua, tj. opaline green/aqua (samiec) x D aqua (samica). Wtedy istnieje już jedna możliwość na osiem i możemy jeszcze bardziej zwiększyć szanse, upewniając się, że całe potomstwo ma co najmniej jeden dark factor. Można to zrobić, łącząc ptaki w pary z ptakiem z dwoma ciemnymi czynnikami, tj. opaline green/aqua (samiec) x DD aqua (samica). To już ma 25% prawdopodobieństwa uzyskania młodych ptaków D aqua opaline. W obu kombinacjach będą to samice. Kiedy już je zdobędziemy, można opracować swój plan hodowli samców opaline D aqua. Najlepiej jest to zrobić, łącząc samca aqua/opaline z samicą opaline D aqua.
Kombinacja z turquoise - opaline turquoise.
Oczywistym jest, że u większości opaline turkus A. roseicollis zielony odcień na skrzydłach jest nadal wyraźnie widoczny. Również różowy odcień na czole jest bardzo wyraźny u większości ptaków. Zaleca się, aby zachowywać te turkusowe cechy.
Kombinacje z *niebieskim*
W ciągu ostatnich kilku lat kombinacje te stały się bardzo pożądane u A. roseicollis i należy przyznać, że są to naprawdę piękne ptaki. Należy jednak zdać sobie sprawę, że jeśli chcemy wystawiać te ptaki na wystawach, nie mogą one mieć żółtego lub zielonego odcienia w upierzeniu. Powód tego można znaleźć w rozdziale o turkusie i *niebieskim* A. roseicollis. U Agapornis fischeri rzeczywiście można to nazwać opaline blue ze względu na obecność prawdziwej niebieskiej mutacji.
Kombinacje z orange face
Opaline można oczywiście łączyć również z orange face. Tam, gdzie występują czerwone pióra u ptaka opaline green, będą one pomarańczowe w kombinacji z orange face. Daje to ptaka o pomarańczowym kolorze głowy. Również końce piór ogonowych będą pomarańczowe.
Orange face jest dziedziczona autosomalnie recesywnie, opaline recesywnie ale SL (sprzężone z płcią).
Kombinacje z pale headed
Ta kombinacja daje w efekcie opaline o głównie różowym kolorze głowy. Nie trzeba dodawać, że preferuje się łączenie tego opaline z DF pale headed. Daje to najpiękniejszy efekt. Przy takim zestawieniu musimy wziąć pod uwagę fakt, że pale headed jest niepełną dominacją.
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds Compendium" - 2016 - Dirk Van den Abeele
