Jesienią 1998r. pojawiły się pierwsze wieści o istnieniu odmiennego koloru u Agapornis fischeri.
Kolor określono jako „stalowo-niebieski”. Nie mogła to być zmiana koloru ani modyfikacja, ponieważ ten pierwszy ptak, samiec, wydał potomstwo, a niektóre z jego młodych również miały ten sam odmienny kolor.
W tym czasie znane były dwie mutacje u papugowatych, które skutkowały podobnym fenotypem (szaro-stalowoniebieski) u ptaków z serii niebieskiej, były to slate i grey.
Slate
Slate jest mutacją recesywną SL występującą u papużek falistych, która zmienia strukturę piór. Dzięki temu otrzymujemy zupełnie inny kolor strukturalny. Ten kolor jest bardziej stalowoniebieski. U ptaków z serii niebieskiej (bez żółtej lub czerwonej psittaciny w piórach) ten stalowoniebieski kolor jest wyraźnie widoczny. Jeśli połączymy ten czynnik z zielonymi ptakami, otrzymamy slate green (zielonego z szarym odcieniem) ptaka.
Grey
Dominant grey to mutacja, która modyfikuje również strefę gąbczastą pióra, w ten sposób, że w połączeniu z ptakami bez psittaciny w piórach (seria niebieska) otrzymujemy ptaki szare, a w połączeniu z ptakami z serii zielonej otrzymujemy ptaki szaro-zielone. U papużek falistych występuje autosomalnie dominująca mutacja grey.
Zatem jaką mutacją były te pierwsze nierozłączki?
Zarówno slate, jak i grey kwalifikowały się do tego inaczej ubarwionego A. fischeri, chociaż kolor tych „stalowoniebieskich” ptaków bardziej skłaniał się ku slate niż grey. Kolejne kojarzenia testowe i efekty hodowlane, udowodniły, że ta mutacja była autosomalna dominująca. Dziedziczenie autosomalne dominujące wykluczało prawdopodobieństwo mutacji slate i stąd pojawiło się podejrzenie mutacji grey. Jednak było niewiele podobieństw między grey i tymi „niebieskimi” ptakami. Aby być pewnym przeprowadzano w MUTAVI badania nad piórami.
Pierwsze wyniki badań były zaskakujące, nie był to ani slate, ani grey. Wskazywały, że nastąpił wizualny "wzrost" eumelaniny w niektórych obszarach piór, ale ten kolor był głównie wynikiem mutacji keratyny, z której zbudowane jest pióro. Keratyna ma zwykle kolor rogowy (jak nasze paznokcie), ale w tej mutacji keratyna stała się przezroczysta (szklista). W rezultacie obecna eumelanina uzyskuje zupełnie inny efekt i jako taka powstaje zupełnie inna interferencja w strefie gąbczastej. Dla tej mutacji przyjęto nazwę slaty. Wskazuje to, że kolor jest „niebieskawy” ale nie jest taki sam jak w przypadku klasycznego slate.
Kombinacje tej mutacji struktury piór z ptakami z zielonej serii dały zielone ptaki slaty. Ptaki te mają szarawy odcień na zielonym upierzeniu. Na pierwszy rzut oka można pomyśleć o obecności violet factor, ale kolor kupra jest wyraźnie szary (gdyby były fioletowe, kuper powinien być całkowicie fioletowy).
Kombinacje z ptakami bez psittacine (tj. ptaki z serii niebieskiej) dają typowy kolor slaty. Nie można stwierdzić, że istnieje wizualne rozróżnienie między ptakami SF i DF.
Niebieskie ptaki bez „dark factor” lub z jednym „dark factor” w połączeniu ze slaty dają najpiękniejszy efekt.
Ptaki z serii niebieskiej z dwoma „dark factor” (DD) i czynnikiem slaty mogą być mylone z normalnymi ptakami DD blue (chociaż eksperci je rozpoznają), dlatego zażądano, aby tylko ptaki z co najwyżej jednym dark factor (D) i jednym lub dwoma czynnikami slaty (SF slaty lub DF slaty) były zgłaszane na wystawach.
Ta mutacja została wyhodowana u innych gatunków z białą otoczką oka poprzez transmutację (hybrydy) z Agapornis fischeri.
Pojawiły się doniesienia o „slaty” u A. roseicollis, ale próby parowania wyraźnie wykazały, że to były ptaki DF violet DD turkus i zdecydowanie nie miały nic wspólnego z rzeczywistą mutacją slaty.
Jest sporo hodowców, którzy łączą slaty z fioletem w A. fischeri. Według nich daje to lepszy kolor slaty, ale tak naprawdę nie są one akceptowane na wystawach i mogą jedynie powodować zamieszanie.
Symbol genetyczny to Slt.
Wizualnie nie ma różnicy między ptakami SF slaty i DF slaty.
Slaty blue u Agapornis fischeri
Aby uzyskać idealny obraz dobrego slaty blue A. fischeri, musimy przyjrzeć się standardom niebieskiego A. fischeri i po prostu zastąpić obszary niebieskich piór stalowo-niebieskim. Maska, nogi, pazury i oczy pozostają niezmienione w porównaniu z niebieskimi ptakami. Tylko kuper jest inny. U niebieskiego A. fischeri będzie on fioletowoniebieski, podczas gdy u slaty blue będzie on szary. Końce piór ogonowych są również bardziej stalowoniebieskie niż niebieskie.
Slaty blue u Agapornis personatus
Również zaczniemy od standardowego niebieskiego A. personatus. Po prostu zamieniamy niebieskie obszary piór na stalowoniebieskie. Kuper jest również szary. Kolor pozostałych obszarów piór, nóg, oczu i pazurów pozostaje taki sam jak u niebieskiego A. personatus.
Slaty blue u Agapornis nigrigenis
Są dość rzadkie. Podobnie jak w przypadku innych gatunków ważne jest, aby ptaki te spełniały normy niebieskiego A. nigrigenis, z wyjątkiem tego, że obszary niebieskich piór mają stalowoniebieski kolor.
Slaty blue u Agapornis lilianae
O ile wiadomo (2016r), nie znaleziono ich jeszcze, ale z hybrydami wszystko może się zdarzyć. Należy zwrócić uwagę na standardy gatunku niebieskiego A. lilianae, a niebieskie obszary piór będą miały stalowoniebieski kolor.
Nie ma sensu hodować slaty z więcej niż jednym „dark factor”, ponieważ ptaki stracą swoje cechy slaty.
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds Compendium" - 2016 - Dirk Van den Abeele
