Pierwsza wiadomość o pastelowej nierozłączce, czyli o pastelowej personacie, pochodziła z Ameryki, z 1935 roku.
W przypadku tej mutacji obserwujemy redukcję eumelaniny o około 50%. To daje nam ptaka, który ma jaśniejszy zielony odcień niż forma dzika. Pastel jest dziedziczony autosomalnie recesywnie i jest allelem locus ino NSL. Jest to mutant parino NSL (częściowy Ino). Oznacza to, że kombinacje pastelu z NSL ino nie dają zielonych szpaltów na obie mutacje, ale dają ptaki koloru pośredniego. Mówiąc prościej, możemy powiedzieć, że pastel jest to właściwie „pół-zmutowany NSL ino". Ponieważ pastel jest allelem NSL Ino, jest to również forma albinizmu i dlatego czasami wpływa również na kolor stóp i pazurów. Kolor oczu pastelowych ptaków pozostaje taki sam jak u dzikiej formy.
U tych ptaków zatrzymuje się część produkcji ciemnego pigmentu eumelaniny. Produkcja eumelaniny (synteza pigmentu) działa tylko częściowo, więc jakość i wielkość czarnych granulek eumelaniny osadzanych w rdzeniu piór jest bardzo ograniczona. Światło w upierzeniu jest słabiej wchłaniane do środka piór, a rezultatem jest „rozjaśniony” zielony ptak.
Od czasu do czasu pojawiają się doniesienia o istnieniu czystego pastelowego fischera, ale nigdy nie znaleziono prawdziwego dowodu. Można założyć, że ten pastelowy czynnik jest przenoszony z personat na fischery.
Jeśli chodzi o wyniki hodowlane, pastelowy ptak z pewnością nie jest trudnym mutantem. W przeciwieństwie do NSL ino mutacja ta jest dużo silniejsza, a śmiertelność wśród pastelowych ptaków została zredukowana do minimum.
Pastelowy u parsonat (czarnogłówek)
Jeśli przyjrzymy się np. pastelowej personacie, zobaczymy, że redukcja czarnej eumelaniny zmienia kolor głowy z czarnego na jasnoszary. Zielony kolor ciała staje się „zmatowiony”, czyli pastelowo zielony, a lotki stają się jasnoszare, a czasem nawet białe. Ideałem jest oczywiście równe rozjaśnienie o 50%, co skutkuje bardzo jasnoszarymi lotkami, ale szczerze mówiąc, nie zawsze jest to łatwe do osiągnięcia. Kolory czerwony i żółty nie ulegają zmianie, ponieważ nie są one wytwarzane przez melanocyty (komórki pigmentowe). Rozjaśnia się kolor stóp i pazurów.
Mutacja pastel oczywiście występuje również w kombinacji z kolorem niebieskim (kombinacja pastel blue).
Pastelowy u fischer’ów
Tutaj widzimy, że zielony kolor ciała rozjaśnia się o około 50%. Tył głowy staje się jaśniejszy i podobnie jak u personat lotki są jasnoszare, czasem nawet białe. Pomarańczowo-czerwony kolor i kształt maski pozostają niezmienione, a stopy i pazury również się rozjaśniają. Kolor zależy również od ilości eumelaniny.
Pastelowy u nigrigenis
Ta forma z pewnością rozwinęła się poprzez transmutację (hybrydy). Ogólny zielony kolor ciała jest rozcieńczony i widzimy, że kolor maski zmienia się na brązowo-czerwony z powodu redukcji eumelaniny w masce. Dzieje się tak, ponieważ czerwona psittacina w masce staje się wyraźniej widoczna. Rozjaśniają się również stopy i pazury.
Pastelowy u lilianae
Rzadko widać pastelowe u lilianae, chociaż możemy czasami spotkać je na wystawach. W Australii doniesiono o istnieniu czystych pasteli, ale w Europie są to prawie na pewno transmutacje. Podobnie jak u fischerów, zielone upierzenie rozjaśnia się, ale kolor i forma maski pozostają takie same.
Ważne: zgodnie z ogólną zasadą, dobry pastel musi być zawsze wyraźnie rozpoznawalny. Nie może być żadnych wątpliwości, czy jest to personata, fischer czy nigrigenis. Jeśli gatunek nie jest jednoznacznie zidentyfikowany, nie powinniśmy wykorzystywać tych ptaków ani do hodowli, ani na wystawach. Ideałem jest jednakowo po całości jaśniejszy ptak z redukcją eumelaniny +/- 50% i jasnoszarymi lotkami.
Hodując ptaki pastelowe, należy unikać łączenia ich z NSL ino, ponieważ pastel jest allelem NSL ino lub allelem a-locus. (Każda alternatywna forma genu nazywana jest allelem. Czasami jest to również nazywane allelomorfem, co po grecku znaczy „inna forma”. Gdy ten sam gen może zmieniać się w różne formy lub może być odpowiedzialny za kilka mutacji, mówimy o alleliźmie wielokrotnym).
Wydaje się to bardzo skomplikowane, ale jeśli przyjrzymy się praktyce, może być trochę łatwiej. Jeśli chodzi o ino u personat, możemy sobie wyobrazić, że a-locus uległ całkowitej mutacji (100%), co oznacza, że znika cała widoczna eumelanina. Kiedy ten gen uległ częściowej mutacji, tylko jakość eumelaniny ulega obniżeniu, więc gen nadal zapewnia, że eumelanina o niskiej jakości jest odkładana w piórach. W pastelach gen zmutował inaczej, ponieważ nadal może wytwarzać 50% eumelaniny. Jeśli następnie wykonamy kombinację ptaka, w którym allel „pa” zmutował a-locus na pastel (zapewnia redukcję +/- 50) i jeśli połączymy go z ptakiem lutino (tu a-locus całkowicie zmutował i zapewnia redukcję o 100%), nie otrzymujemy zielonego ptaka szpalta na oba czynniki, ale ptaka o fenotypie pośrednim, ponieważ oba allele zachowują się względem siebie w sposób kodominujący. Nie daje to zielonego wyglądu, ale kolor pomiędzy ino a pastelami, a więc jaśniejsze pastele z białymi lotkami. Ptaki te były i są często opisywane jako „szaroskrzydłe” lub „dilute”, ale tak naprawdę to nic innego jak ptak pastelowy na jednym chromosomie i zmutowany pod kątem NSL ino na drugim chromosomie. Zgodnie z umowami międzynarodowymi ptaki te są opisane poprzez wymienienie obu czynników występujących w ptaku. W tym przypadku byłoby to Pastellno. Kiedy krzyżujemy takie Pastellno (jasny pastel) znowu z ptakiem dzikiej formy, teoretycznie połowa młodych jest szpaltem na ino, a druga połowa szpaltem na pastel.
Faktem jest, że te jaśniejsze ptaki mogą być idealnymi ptakami lęgowymi, ale tylko pastele z redukcją eumelaniny nie większą niż 50% są odpowiednimi ptakami wystawowymi.
Pierwsze personaty lutino są zwykle hodowane przez te pastelowe ptaki. Dlaczego ludzie wybierają tę metodę? Odpowiedź jest dość prosta: ponieważ personaty lutino są na początku dość słabe, konieczne było rozmnażanie tej mutacji przez szpalty. Dlatego zielone ptaki szpalty na NSL ino łączy się ze sobą. Teoretycznie daje nam to 25% lutino, 50% green/ino i 25% czysto zielone. Ponieważ normalna zielona postać i szpalty nie różnią się od siebie, zawsze trzeba było określić za pomocą dodatkowych krzyżówek, które ptaki zostały szpaltami, a które nie, aż w pewnym momencie ptaki lutino zostały skrzyżowane z pastelem i rezultatem był jaśniejszy pastel. Kiedy skrzyżowano Pastellno x Pastellno, uzyskano 25% lutino, 50% PastelIno (jaśniejsze formy) i 25% pastel (ciemniejsze formy). Więc szpalty zostały od razu rozpoznane. W przeszłości wiele osób uważało, że te jaśniejsze formy są normalną mutacją. Było wiele historii o tym, jak ludzie hodowali te jasne pastele z dwóch zielonych ptaków i że to musiała być mutacja. Jednakże, jeśli przyjrzano się przodkom tych ptaków, okazało się, że zwykle jeden z ptaków rodzicielskich był zielony/ino, a drugi zielony/pastel. Z tej kombinacji rzeczywiście otrzymuje się zieleń, zieleń/pastel, zieleń/ino, a także Pastellno (jasna forma).
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds - Owners manual and reference quide" - Dirk Van den Abeele
