Jedną z mutacji, która triumfowała w hodowlach, jest orange face - pomarańczowolica.
Od momentu powstania na początku lat 80. jest to prawdopodobnie jedna z najbardziej rozpowszechnionych mutacji u Agapornis roseicollis. W mutacji orange face psittacina nie jest już czerwona, ale pomarańczowa w tych obszarach piór, gdzie typ dziki ma czerwoną psittacine. Widać to wyraźnie nie tylko w masce, ale także w plamach na piórach ogonowych. Te plamki na ogonie są również pomarańczowe. Zielone i ciemniejsze części ogona pozostają niezmienione. Orange face jest zatem również mutacją PPR (Partially Psitacine Reduction). Psitacina jest częściowo zmieniona i możemy w zasadzie stwierdzić, że w tej mutacji zmieniona jest tylko czerwona psittacina.
Z tego powodu normy opisują zielony kolor reszty ciała jako „niezmieniony w porównaniu z typem dzikim”. Jeśli jednak przyjrzymy się uważnie, zobaczymy, że ogólny kolor ciała nieznacznie odbiega od normalnych zielonych ptaków. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że żółta psittacina jest również nieco „zmieniona” w normalnym zielonym upierzeniu.
Orange face jest mutacją recesywną autosomalną.
Orange face u Agapornis roseicollis
Mutacja orange face powstała u A. roseicollis w Stanach Zjednoczonych na początku lat osiemdziesiątych. Dr Rainer Erhart po raz pierwszy zauważył te młode zielone ptaki z „pomarańczową” maską w wolierze Dale'a Thompsona.
Rainer nazwał tę mutację orange face. To niemiecki hodowca Karlheinz Lichau sprowadził do Europy pierwszą orange face Agapornis roseicollis.
Ptaki zielone heterozygotyczne (tj. szpalty) na czynnik orange face można rozpoznać na podstawie koloru ich puchowych piór (które są bardziej pomarańczowe) i nieco żółtawego pierścienia wokół oka. W teorii mutacja jest uważana za dominującą, jeśli heterozygota pewnej mutacji wykazuje cechy wizualne tej mutacji. W rezultacie można czasem przeczytać w istniejącej literaturze ornitologicznej, że orange face dziedziczy dominująco i teoretycznie ci autorzy mają rację. Ale ponieważ te cechy można wyraźnie zobaczyć tylko u zielonych ptaków i trzeba mieć duże doświadczenie w tej dziedzinie, czynnik orange face jest uważany w Europie za autosomalny recesywny.
Istnieje nawet podejrzenie, że orange face może być allelomorfem z pale headed, ale ze względu na dominujące dziedziczenie pale headed (oraz fakt, że szpalty również nieznacznie wpływają na wygląd typu dzikiego), nie zostało to udowodnione. W rozdziale o pale headed będzie więcej informacji na ten temat.
Orange face u Agapornis fischeri?
Od kilkunastu lat z Australii pojawiały się doniesienia o „yellow face” A. fischeri. Ta mutacja jest niepełną dominującą i według niektórych hodowców ptaki te wykazują podobieństwo do orange face. Uwaga: ta mutacja to nie to samo, co tak zwana „yellow face” A. fischeri w Stanach Zjednoczonych. Ten ostatni jest turkusowy, ponieważ wpływa nie tylko na psittacine w masce, ale także na pozostałe pióra (patrz rozdział Turkus). W związku z tym możliwe jest powiązanie z orange face, ale ten typ można również zaklasyfikować do mutacji pale headed.
Możemy jedynie z całą pewnością stwierdzić, że mutację orange face u nierozłączek można znaleźć u A. roseicollis - u innych sprawa jest do rozstrzygnięcia.
Oczywiście ten typ może również rozwinąć się u innych przedstawicieli rodzaju Agapornis. U A. lilianae i A. pullarius mógłby skutkować ptakami z pomarańczową maską, na przykład u A. taranta samce mogły by mieć pomarańczową opaskę na czole zamiast czerwonej.
Orange face nie wpływa negatywnie na wyniki hodowlane. Ta mutacja nie daje słabszego potomstwa.
Mutację orange face można zasadniczo łączyć ze wszystkimi istniejącymi mutacjami eumelaniny i dark factor. Nie zaleca się łączenia z innymi mutacjami psittaciny, takimi jak aqua lub turkus. Powód jest prosty: w tych przypadkach dwie mutacje psittaciny zostałyby połączone, co skutkuje nierozpoznawalnymi fenotypami. W mutacji orange face zmienił się kolor produkowanej (najczęściej czerwonej) psittaciny. W innych mutacjach psittaciny, psittacina ulegnie również zredukowaniu. Jest to najbardziej widoczne u ptaków aqua, które zostały połączone z orange face. Rezultatem jest ptak aqua z „żółtą maską”. Turkusowe ptaki z orange face mają żółty odcień na masce i czole. Nie trzeba dodawać, że te kombinacje nie są akceptowane na większości wystaw.
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds Compendium" - 2016 - Dirk Van den Abeele
