Problem z misty polega na tym, że ptak SF wykazuje bardzo ograniczoną redukcję eumelaniny i dlatego wygląda bardziej jak ptak o „matowym kolorze”, który wydaje się być w nie najlepszej formie na pierwszy rzut oka. To jest powód, dla którego większość hodowców wyklucza te ptaki z dalszej hodowli.
Niektóre ptaki DF dawały hodowcom wrażenie, że mają do czynienia z ptakiem DD zielonym. Jednakże, jeśli porównamy misty z prawdziwym zielonym ptakiem DD, wyraźnie widać różnicę w kolorze.
Pierwsza nierozłączka misty została zgłoszona u Agapornis nigrigenis.
Pojawił się problem: znalezienie właściwej nazwy dla tych fenotypów. Po badaniach w ramach MUTAVI, zdecydowano się na międzynarodową nazwę misty. W świecie naukowym nazwa misty jest używana od 1945 roku dla tego typu mutantów eumelaniny. Badania te wykazały, że eumelanina w rdzeniu piór ptaka misty jest nieco „bardziej wełniana” i mniej wyraźnie zdefiniowana niż w typie dzikim. Wskazuje to na mutację dominującą. Mutacje dominujące często wykazują defekt strukturalny, a mutacje recesywne zwykle wpływają na procesy chemiczne.
U nierozłączek mutacja ta pojawiła się spontanicznie u Agapornis nigrigenis, Agapornis taranta, Agapornis fischeri i prawdopodobnie niedawno u A. roseicollis. Przez transmutację jest obecna również u Agapornis personatus
Ponieważ mutant ten nie jest wyraźnie rozpoznawalny we wszystkich kombinacjach, postanowiono dopuścić tę mutację na wystawach tylko jako DF.
Obecność Dark Factor'a wyeliminuje efekt misty, a ptak misty zielony D wygląda bardziej jak normalny zielony ptak. Misty zielony DD ma kolor przypominający raczej zieleń D. Z tego powodu w typach kombinacji uwzględniono tylko te kombinacje, które dadzą ptaki DF.
Misty Agapornis nigrigenis
Pani Boudewijns z Zevenbergen (Holandia) wyhodowała pierwszego A. nigrigenis misty pod koniec 1985.
DF misty Agapornis nigrigenis muszą spełniać wszystkie standardy rasy dzikiego typu A. nigrigenis, z wyjątkiem tego, że zielony kolor jest bardziej zbliżony do „jasnozielono-musztardowego”. Rozmiar, dziób, oczy, palce i pazurki pozostają niezmienione w porównaniu z typem dzikim.
Misty Agapornis taranta
Holender Henk Haasnoot był prawdopodobnie pierwszą osobą, która wyhodowała i pokazała misty A. taranta w Holandii w 1992 roku. A. taranta misty był mniej pożądany. Ograniczona redukcja eumelaniny wydaje się nie przemawiać do większości hodowców. U A. taranta tylko zielone obszary piór zmieniły się w misty DF. Podobnie jak inne gatunki, te również wydają się mieć „jasnozielono-musztardowy kolor”.
Misty Agapornis fischeri
Na wystawach wymagane są tylko ptaki misty DF. U DF misty green A. fischeri zielone obszary piór mają kolor bardziej „jasnozielono-musztardowy”. Zad jest bardzo jasnoniebieski. Pozostała część (maska, dziób, oczy, stopy, pazurki, rozmiar) pozostają niezmienione w porównaniu z typem dzikim.
Misty Agapornis roseicollis
Pierwszy misty Agapornis roseicollis pojawił się na brazylijskim narodowym pokazie ptaków, zorganizowanym przez FOB, w 2009 roku. Ponieważ większość hodowców nie przepadała za matowym kolorem tych ptaków, ich liczebność ograniczyła się do kilku okazów w kolekcji Luiza Mauro de Oliveira.
Misty jest silnym mutantem, a ptaki DF nie są słabsze niż normalnie. Ponieważ na wystawach akceptowane są tylko ptaki DF, zaleca się włączenie do par jak największej liczby ptaków DF.
Nie trzeba dodawać, że nie ma sensu łączyć tej mutacji z innymi mutacjami eumelaniny, ponieważ nie zostaną one zaakceptowane jako ptaki konkursowe i spowodują jedynie zamieszanie i nieporozumienia.
Opracowano na podstawie książki : "Lovebirds Compendium" - 2016 - Dirk Van den Abeele
